"Normalny labirynt byłby nie lada wyzwaniem - a ten zmienia się co wieczór."

   Więzień Labiryntu. Książka wykreowana przez Jamesa Dashnera była na mojej liście czytelniczej od dłuższego czasu, ale ciągle nie mogłam się zabrać do zarezerwowania jej w bibliotece. Dowiedziałam się o niej oczywiście po obejrzeniu jej adaptacji. Miałam pójść na ten film do kina, ale jak zawsze - coś mi wypadło. Udało mi się go zobaczyć dopiero w tym roku. Zafascynowanie pierwszą częścią spowodowało, że musiałam koniecznie wybrać się do kina na następną i nie pożałowałam. Gdy z wyników konkursu wyszło, że za tydzień mam zrecenzować akurat tę książkę, byłam uszczęśliwiona, ponieważ bardzo chciałam od niej zacząć serię wpisów z recenzjami książek. Jeżeli jesteście ciekawi mojego zdania na temat Więzienia Labirytnu, zajrzyjcie dalej! ♥

   Jak już wspomniałam, najpierw zobaczyłam film. Efektem takiego działania jest mniejsza kreatywność przy poznawaniu świata przedstawionego. Każda postać i miejsce widziałam tak, jak zostały pokazane w twórczości Wesa Balla. Jednakże nie wszystko było takie same i jak zwykle - poprzez książkę można było się zakochać w pomysłowości jej autora. Najbardziej spodobał mi się język Streferów, którego nie ujęli w filmie. Z początku myślałam, że w książce są literówki, ale z czasem zrozumiałam, że po prostu w Strefie używają swojego własnego języka.
   Książka jest dość obszerna, ale za to bardzo wciągająca. Łatwo stracić czas podczas jej czytania! Jest w niej "coś" takiego, co zachęca do bezustannego zgłębiania się w treść. Sama fabuła jest znakomita. Na pewno zainteresuje osoby, które lubią typowe, młodzieżowe lektury. Jest w niej zawarta fascynując historia, a jednocześnie przygoda z zagadką do rozwiązania.

Czytaliście tę książkę?

Chcecie bym robiła częściej recenzje książek?

__________________________________________________________________________________________________________