Hold on to me, cause I'm a little unsteady

Chwieję się. Jestem bliska upadku. Uda Ci się mnie podtrzymać? Proszę, złap mnie.

   Raz w roku każdy z nas musi przejść przez mały lub duży kryzys egzystencjalny. Wśród młodzieży jest to już... norma. Według Wikipedii jest to wewnętrzny konflikt i lęk, związany z celowością życia, wolnością, niezależnością. Po części się z tym zgadzam, ale chciałabym do tego dołożyć powiązania t.j.: kontakt z rówieśnikami, nabieranie doświadczenia oraz samodoskonalenie się. 

   Każdy z nas na drodze swojego życia dźwiga krzyż, pod którego ciężarem musi zaliczyć chociaż jeden upadek. Nim może być właśnie ten rodzaj kryzysu. Jest to okres, po którym stajemy się silniejsi oraz bardziej zmotywowani, ale... jak się domyślacie, niełatwo z niego wyjść. Nie jest to "coś" przyjemnego, ale dla pocieszenia - "coś" owocnego. Pamiętajcie, że każde wybicie z samiusieńkiego dna dodaje nam wiele pozytywnych cech, czy umiejętności.

   Jak się przed nim ustrzec? Nie wiem... chyba się nie da.

   Jak go przetrwać? Po prostu się nie poddawać i oczekiwać wsparcia od bliskich.

   Jak go zakończyć? Do zakończenia potrzebny jest czas, wszystko zależy od niego.

| sweter - shein.com | spodnie - tally weijl | okulary - shein.com | buty - adidas |

fot. Kinga Szyszka

Z jakiego powodu napisałam o tym notkę?

Dlatego, że kwiecień był miesiącem bogatym w ten typ kryzysu.

Tak, wyszłam z niego, ale po upływie całego miesiąca.

Teraz jest maj, a ja czuję się jak nowa, choć jeszcze się lekko chwieję.

______________________________________________________________________________________________________